Bonenbabbelaars

Gefascineerd sta ik te kijken naar witte chocolade lolly’s. De verbazing is compleet als Luc Custers er nog een paar zwarte cakejes naast legt en vertelt dat beide lekkernijen bonen als hoofdingrediënt hebben. Deze zoete traktaties worden met regelmaat in restaurant Bolenius geserveerd en de gasten geloven vaak nog steeds niet dat ze met bonen zijn gemaakt.

Ik neem me voor zelf ook een keer met bonen een zoete snack te maken, maar op de een of andere manier krijg ik het maar niet in m’n systeem. Bonen zijn voor mij toch echt iets voor in hartige gerechten. Totdat ik op een zondagmiddag zin heb in iets lekkers voor bij de thee en ik terugdenk aan de witte bonenlolly’s en zwarte bonen cakejes. Ik heb nog wat adukibonen van een bonensalade over die ik de dag ervoor klaarmaakte. Eerder las ik al eens dat adukibonen het goed doen als basis van een cake of taart, vanwege hun nootachtige en zoete smaak. Ik kijk in een aantal kookboeken voor zoete inspiratie en besluit van die ‘in-een-hap-op-snackjes’ te maken.

Noten heb ik, dadels ook en kaneel, gember en vanille poeder heeft ieder zichzelf respecterende kookliefhebber wel in zijn of haar keukenkastje staan. Ik ga aan de slag en moet me inhouden niet tussendoor al een hapje te nemen. Alsof ze me toe babbelen: eat me now! Ik besluit m’n creatie ter plekke dan ook bonenbabbelaars te noemen. Maar eerst moeten ze nog even in de koelkast om op te stijven. Na een uur staat de schaal dan eindelijk op tafel. Kopje thee erbij en ik kan zeggen dat ik ben ingewijd in de zoete toepassingen met bonen. Verbluffend lekker.